Kom ik net terug van het naar school brengen van Justin. Zie ik door de het raam van de achterdeur een raar wit spoor voor de wasdroger op de vloer. Ik stond me echt af te vragen wat dat nu kon zijn. Waspoeder o.i.d. Pas in de keuken ging me een lichtje op. Op de magnetron stond nog de kilo bloem die we hadden gekocht voor het koekjes bakken voor Justin zijn Juf. Ze is morgen jarig en Justin wil graag zelf gebakken koekjes geven. Ik vreesde even de rest van het pak door de gang gestrooid te vinden. Dat viel gelukkig mee. Het pak lag voor de trap met een volstrekt onschuldig kijkende Guus in zijn mandje onder de verwarming. Het blijft een hopeloos monstertje. Sleept doodleuk een kilo meel me in zijn bek. Wat moet een mens daarnu mee? Behalve zijn troep opruimen.