Dat gaat snel, even wat verschillende afspraken, leuk uitstapje naar Slagharen en prompt duurt het even voor ik eraan toe kom om een logje te schrijven. Kan soms even zo uitkomen.

Afgelopen zondag waren we in Slagharen, Lisette is de hele dag met Erik het park door geweest. Fouchienus Justin en ik waren ook samen. In eerste instantie durfde Justin veel niet, maar veelal is hij er uiteindelijk toch in gegaan. Zelfs in de wildwaterbaan, met papa en mama. Daar was ik ook nog nooit in geweest, leek me altijd wel wat eng. Maar daar ben ik nu dan overheen. Als laatste attractie hebben we nog de kleine achtbaan gehad. Justin wilde eerst blijven wachten, ging uiteindelijk toch met ons mee en volgens Fouchienus zat hij behoorlijk te gillen. Hij deed het ook nooit weer zei hij nu. Al met al heeft hij lekker kunnen oefenen voor zijn schoolreis van volgende week.

Gistermiddag hadden we ook iets op het programma. Alle kinderen uit 1999 hier werden verwacht in de sporthal om hun laatste inentingen te halen. Zo ook Justin. In zijn klas was een meisje die de enting 's morgens al in Veendam had gehaald. Arme kind was bestormd door de anderen om te vragen of het ook pijn deed. Tja, en die ene is inderdaad een gemene prik. Gelukkig was het zo gebeurd en Justin heeft er niet erg veel last van. Linker arm is wat stijf, maar zelfs een pleister had hij niet nodig.

Wat ben ik verder nog aan het doen? Gisteren weer gezwommen en gewandeld. En op het creatieve vlak ben ik bezig met mijn blouse. Alleen nog de mouwen erin en dan nog een zoompje en knoopjes. Schiet lekker op dus.

Sneeuwwitje ligt even een tijdje in de kast. Twee weken terug had ik een Cross Stitcher pakketje gepakt om op donderdag bij oma te maken. Vorige week ben ik daar gewoon thuis ook mee verder gegaan. Even iets simpels en kleurigs. Voor mezelf ben ik ook met een zomertrui begonnen, van katoen wat ik nog had liggen en een ajourpatroon. Met steeds een paar pennen heb ik nu toch al een heel stuk achterpand.

Ik heb nog even een foto van Sneeuwwitje gemaakt, voor het in de kast verdween.

Ik heb er nu 136 uur aangewerkt. Het eerste dwergje is af en ik weet nog niet goed wat ik er van moet vinden. Het gezichtje vond ik tijdens het borduren nog al tegenvallen. Daar zit weinig detail in. Maar van een afstandje ziet het er wel meer als gezichtje uit. En als het hangt zit je er natuurlijk nooit weer zo dicht op als tijdens het borduren. Ik ga maar stuk verder.

Vanmorgen hadden we hier nog een kleine crisis. Lisette heeft haar eerste examen, maar haar fietssleutels incl schoolkluissleutel zijn even kwijt. Lisette helemaal overstuur en maar zoeken en zoeken. Ik heb haar weggestuurd op mijn oude fiets. Zo stom, want gisteravond is ze thuis gekomen op die fiets. Ik belde Fouchienus zo pas en die dacht dat hij haar had zien lopen met de sleutels. Straks maar in alle rust zoeken. Nu maar duimen dat ze tijdens het examen niet helemaal van slag was.