Twee weken geleden heb ik bij de bibliotheek het boek 300 breitips & technieken van Betty Barnden weer geleend. Ik had het vorig jaar ofzo al eens geleend en wist dat hierin stond uitgelegd hoe je zelf een mouw en dan vooral ook de mouwkop kon ontwerpen voor een trui/vest. Het breien van het vest wat ik vorig jaar oktober begon lag al een tijdje stil aangezien ik het patroon kwijt was. Ik ben er met het boek maar eens even voor gaan zitten en heb berekend hoe ik de mouw moest gaan breien. Ik wist nog wel dat de mouw gewoon in tricotsteek werd gebreid.

Eén van de mouwen is nu al af, met de tweede ben ik al weer bijna tot de oksel. Het breien in tricotsteek gaat lekker vlot. Dat kan ook met een bibliotheek boek op schoot. Het liefst een al veel gelezen boek, want dat blijft gewoon op de goede bladzijde liggen. Niks zo irritant als bladzijden die terug vallen tijdens het breien. Gelukkig blijft het boek De Scarpetta factor van Patricia Cornwell goed liggen. Ongemerkt brei ik dan zo heel wat saaie toeren. Ik heb nog 1 raar ding trouwens met dit vest. En dan wel met het garen. Op de een of ander manier oefent het een enorme aantrekkingskracht uit op Guus. Die gekke kater haalt me voordurend de bollen garen uit de tas, loopt er mee rond in zijn bek en legt het dan in de achterkamer of gang neer. Laatst was ik bezig in de keuken, kom terug, liggen er drie bollen voor de keukendeur. Ik probeer er nu maar steeds aan te denken om de zak met garen goed dicht te doen.