Afgelopen vrijdag heb ik toch maar weer de eenhoorn tevoorschijn gehaald. Nog een laatste sprint en dan is hij klaar. Iets waar ik ook wel aan toe ben. Ik heb zin om weer gewoon met mijn rotatie bezig te zijn. Zo iets groots met een deadline doe ik echt nooit weer, slecht voor mijn gemoedsrust. Dan is een RR toch veel beter te overzien.

Gisteren bereikte ik de 230 uren. Ik merk dat ik wel helemaal weer in het patroon moet komen, maar dat lukte gistermiddag al steeds beter. Vanmiddag kan ik verder gaan. Duik ik ook weer in dat roze stuk. De grote boog bewaar ik maar voor het laatste.
Ik heb nog een leuke foto, vrijdagmiddag was Guus een beetje vervelend door de kamer aan het racen, hij werd in de gang gezet. Maar na een tijdje heeft hij daar natuurlijk het probleem, waar vind ik een lekker warm slaap plekje. Geen schoot of zonnige vensterbank voor handen. Guus loste dat probleem alsvolgt op.

Heerlijk bij zijn grote vriend. Meestal ligt Mischa overdag in de kamer, in zijn mand of gewoon ergens lekker in de weg. Af en toe trekt hij zich ook overdag terug voor zijn broodnodige rust. Daar kun je als poes dan weer lekker gebruik van maken.