De camping waar wij dit jaar voor de tweede keer stonden maakt deel uit van een boerenbedrijf, een moderne melkveehouderij. Op een boerderij worden regelmatig kalfjes geboren. Dit jaar in onze vakantie totaal zelfs 15. Alleen lukte het steeds niet om bij zo'n geboorte te zijn. Op de vrijdagmiddag was er weer een koe bezig. Het zou niet al te lang meer duren, maar het wachten duurde weer lang. Ik ging maar weer naar de caravan, zo lang staan dat lukt me echt niet. Het liep ook al tegen etenstijd. Ik wilde net beginnen met koken, toen mijn mobiele telefoon ging. Lisette, "Mama, het kalf komt nu zo, de boer helpt". En daar ging ik snel weer naar de stal. Om even later te zien dat het kalf op de foto met een zeer verbaasde blik in het stro plofte. 

Deze foto heb ik een dagje later gemaakt van het meisjes kalf. Op mijn snelle run naar de stal had ik natuurlijk geen fototoestel bij me. Plus ik wilde de geboorte gewoon echt zien en niet mijn aandacht bij het maken van een foto hebben. 

Nog even een foto van Mischa, omdat hij zo heerlijk kon genieten van het liggen in het gras voor de caravan. 

Na weer een paar warme dagen werd het weer er op de zondag en maandag niet echt beter op. Zondagmiddag gingen Erik en Lisette naar de Amerikaanse begraafplaats in Margraten. Twee jaar terug waren wij daar geweest. Maandagmiddag zijn wij naar Henri Chapelle gereden, de Amerikaanse begraafplaats in België. Wij gingen vroeger voor het eerst op vakantie naar Heer bij Maastricht in 1975, het jaar dat ik naar de brugklas ging. Jarenlang hebben we daar fijne vakanties doorgebracht en elke vakantie kwamen we wel langs deze begraafplaats. Nu wilde ik er graag ook eens een bezoek brengen. Volgens diverse routeplanners zou het maar een km of 14 rijden zijn. Alleen gingen wij natuurlijk op pad zonder dat de Tomtom aan stond, die 14 km konden we zo ook vast tackelen. Dus niet. We liepen al snel vast in de voor Nederlanders onduidelijke wegbewijzing. Nadat toch de Tomtom aan gezet was reden we aardig vlot naar Henri Chapelle. 

Het is en het blijft een ontzagwekkend gezicht, al die kruizen, al die gesneuvelde jonge jongens. 

Ook nog even een foto van dochterlief, die nooit op de foto wil, net als de rest van de familie regelmatig trouwens. Krijg je altijd foto's met iemand die wegduikt, of rare gezichten. 

Maar deze keer kon ik ook nog dit leuk portret maken. 

Was het in het begin van de tweede week regelmatig regenachtig, op donderdag was het weer heel warm. Donderdagmiddag reden Fouchienus en ik naar Monschau in Duitsland. De heenweg via Eupen in België. En oef dat was afzien op de weg van Eupen naar de Duitse grens. Wat een ontzettend slechte weg. In Monschau lekker op een terras een drankje gedronken en even door het dorpje gewandeld. Natuurlijk ook de klassieke Monschau foto gemaakt. 

Opeens was het al weer vrijdag, de dag dat Lisette en Erik weer naar het station in Maastricht gebracht moesten worden voor een lange treinrit terug naar Groningen. Het was warm, wij hebben daarom zo lang mogelijk gewacht met het afbreken van de luifel. MIscha begon direct de boel goed in de gaten te houden, stel je voor dat we zouden vergeten om hem mee terug te nemen. 

Nou, daar hoefde hij echt niet over in te zitten. En hier is hij zaterdagmiddag weer herenigd met zijn grote vriend Guus. Guus was heel erg blij en ging daarom bij Mischa zijn snuit liggen rollen. Om even later de schrik van zijn leven te krijgen. In al zijn enthousiasme had Guus zijn voorpootjes om de snuit van Mischa geslagen, misschien wel met nageltjes uit. Wat een snauw op leverde van Mischa. Arme Guus kreeg zo'n schrik dat hij de rest van de dat niet meer in de buurt van Mischa kwam. In de nacht lag hij wel weer lekker in de bench tegen zijn buik aan. 

Al met al was het weer een heel fijne vakantie, dingen gezien, lekker veel gelezen, heerlijk gegeten, wat wil een mens nog meer.