De afgelopen maanden heb ik regelmatig getwijfeld of ik nog wel met het blog door wilde gaan, het kostte tijd, wie leest dit nou, weinig reacties, enz. Maar laatst was het gewoon zo leuk om de oude berichtjes van 7 jaar geleden nog eens terug te lezen, dat ik bedacht heb dat ik juist weer wat meer wil bloggen. Niet alleen maar het handwerken, maar ook wat meer over ons leven. Bijvoorbeeld de dag van gisteren. Het was ook hier heerlijk weer, echt een dag waarop de tuin absoluut niet meer genegeerd kan worden. Mijn accu heggenschaartje had ik opgeladen en de eerste buxusbollen had ik al vroeg geknipt. Daarna was het echter eerst even winkeltijd. Justin moest nodig nieuwe schoenen voor gym en ook een zomerjas. De grijze van vorig jaar heeft hij nog even gepast, maar bij de mouwen had hij nog 5 cm arm over ongeveer. De gymschoenen waren zo gevonden, maat 42, niet te geloven voor iemand die zelf altijd schoenen maat 37 koopt. Zomerschoenen voor mezelf kon ik niet vinden. De hoge sleehakken vind ik heel mooi, maar daar kan ik echt niet meer op lopen merkte ik. Ecco's of zo lopen lekker, maar zijn me met 80 euro veel te duur. Ik heb me wel een paar Birkenstock slippers gekocht. Daar kan ik tenminste goed op lopen. Weer thuis eerst even een doekje over de tuinstoelen gehaald en we hebben buiten heerlijk een broodje zitten eten.

Lekker in de zon. Gelukkig hebben we deze oude tafel nog niet weg gedaan. De houten tafel staat nog op zolder, zo vroeg in het seizoen. En ook bij deze tafel kunnen we nog steeds wel lekker een broodje eten. Ook Mischa vond het heerlijk om weer even bij ons buiten te zijn. 

Nog een foto van Justin. Niet dat het koud was hoor, dat hij zit te eten met zijn jas aan. Dit is zijn nieuwe zomerjas, waar hij blij mee was en hij wilde hem graag nog even aan. 

Mischa vindt buiten zijn heerlijk. In eerste instantie begint hij heel hard rondjes te rennen en daarna lekker rollen op het gras natuurlijk. En na de winter liggen er natuurlijk allerlei takken die je ook lekker in je bek kan pakken. Waar ander honden prima in hun eentje buiten kunnen zijn, wil Mischa echter dat er iemand bij hem is. Hier is Fouchienus net naar binnen gegaan om oude kleren aan te doen voor in de tuin. Dan staat dat beest prompt bij de achterdeur, eigenlijk wil hij weer het liefst mee naar binnen. Ik ben sowieso maar tweederangs gezelschap in zijn ogen. Fouchienus is "de baas". 

Na het eten was het weer tijd voor de tuin. Ik heb nog weer wat buxus gesnoeid. Dat moet wel in etappes, want die beide knoppen tegelijk indrukken vinden mijn handen best zwaar. En ook de grootste strijd in de tuin ben ik maar weer begonnen. Het aanvallen van het zevenblad. Vorig jaar heeft dat net iets te veel zijn gang kunnen gaan. We hebben niet meer de illusie dat we het ooit kwijt zullen raken en met vergif wil ik zeker niet gaan werken. Daarom heb ik me dit jaar maar voorgenomen om extra te wieden. Fouchienus is bezig gegaan met het aanleggen van zaaibed in de kas voor tomaten en paprika. 

Dit is de rechterkant van de kas, hier staan twee stellingen met daarom de pelargonium stekken van vorige herfst. De basilicum en bieslook heb ik ook even in een nieuwe pot gezet gisteren. 

Hier is het affe zaaibed in de kas. Daar kunnen de tomaten nu in. We hebben nog even wat aarde gehaald om de grond aan te vullen. De strook hebben we niet zo breed gemaakt, zo kunnen er naast ook altijd wat potten staan. 

Naast de aarde hebben we ook nog wat violen meegenomen. Deze pot had Fouchienus vorig jaar gekregen met wat planten voor binnen erin. Allen met die plantenbakken kan ik meestal niks worden. Je ziet de planten zo ongeveer achteruit gaan. Nu staat er tenminste al weer een vrolijk bloeiende pot buiten. Hij staat op ons nieuwe "bijzet tafeltje" Een dikke schijf van de grote boom die vorig jaar gekapt is. 

Na alle harde werk was het trouwens heerlijk genieten van de zelfgemaakte pizza's. Jarenlang leek me dat echt veel te lastig. Maar laatst heb ik dat toch maar eens geprobeerd. Op de kookzender lijkt het maken van deeg zo simpel. Nu voor de tweede keer en weer smaakte het heerlijk. En aangezien Fouchienus geen kaas lust en dus altijd al een gekochte bodem zelf belegde. Is dit wel net zo handig. Nu beleggen we gewoon 3 pizza's.