Het is me gelukt, woensdagmiddag heb ik de fruit quilt kunnen dubbelen. Op de grote tafel ging het uiteindelijk prima.

Hier liggen de achterkantstof en de tussenvulling al op de tafel. Daarna was het een kwestie van spelden erin. 

Die zaten er uiteindelijk net voor half vijf in. In eerste instantie alleen de lange knopspelden, maar daar had ik niet genoeg van, daarom later ook nog veiligheidsspelden gebruikt. Die gebruik ik normaliter als ik met de machine ga quilten. Deze ga ik met de hand doen, daarom ga ik nog op mijn gemakje rijgen. 

Dat moest echter eerst nog even wachten, want op 1 mei was onze jaarafsluiting van de quiltgroep gepland. Dit werd weer een hele dag quilten in dorpshuis de Menterne. Ik moest al vroeg op pad met machine en diverse tassen. Het ging nog met hindernissen, aangezien mijn autosleutel leeg bleek te zijn. Sta je daar stom op het knopje van die sleutel te drukken en de auto ging niet open. Allerlei gedachtes door het koppie, ik kon moeilijk Fouchienus bellen, die was die ochtend in de stromende regen op de fiets naar het werk gegaan. Die kwam heus niet terug met zijn sleutel. Zag ik tijdens het denken een klein kapje op de plek waar normaal een sleutelgat zou zitten. Eureka! Ik kon dat kapje eruit wippen en de deur met de sleutel opendoen. Daarna de boel inladen en met een beetje vertraging op weg naar het dorpshuis. Weer nadenken over het op slot krijgen van de achterdeur, maar dat kon gewoon met het knopje. 

De meeste dames gingen bezig met een nieuw project, een mysterie. Het enige wat bekend was, was dat het een wandquiltje zou worden uit 5 tinten van 1 kleur. Nu heb ik maar 1 plek in huis waar een wandquiltje of groot borduurwerk kan hangen. Ik heb me daarom voor genomen om geen stoffen te kopen voor het maken van nog meer wandquilts. Ik heb me deze quiltdag daarom ook bezig gehouden met een UFO project van mezelf. Namelijk de jellyrollsampler. Vorig najaar ben ik daaraan begonnen, maar de blokken hebben lang geen aanvulling gehad. Deze dag was een mooie gelegenheid om weer een blok te maken. 

Ik begon in de morgen met deze. De verschillende repen stof voor de blokken had ik in het begin van dit project al grotendeels uitgezocht. De repen voor dit blok kon ik zo pakken, alleen nog even de precieze verdeling van welke stukjes uit welke reep snijden. Na het snijden moesten er eerst veel driehoekjes aan elkaar genaaid worden. Vervolgens heb ik de kleine vierkantjes samengevoegd tot grotere om tot slot de ontstane ninepatch te naaien. Even dacht ik dat ik dit blok voor de lunch klaar zou hebben, maar ik legde hem af op tafel en zag gelijk dat er 1 donkerpaars driehoekje net een kwartslag was gedraaid. En ik dacht dat ik zo goed had gekeken en de boel steeds weer goed had gelegd! Na de voortreffelijke lunch heb ik eerst dit foutje weer hersteld. Vervolgens ben ik weer gaan kiezen en snijden voor het volgende blok. 

Deze was minder bewerkelijk om te naaien. En tegen half vier had ik ook dit blok klaar. 

Thuis heb ik nog even alle blokken die ik tot nu toe klaar heb uitgelegd op de tafel. 

Ik vind ze erg leuk zo allemaal bij elkaar. Ik weet nog niet of ik bij het in elkaar zetten uiteindelijk de volgorde van het boek aan zal houden. Voorlopig leg ik ze nog wel zo uit. 

De andere dames waren de hele morgen aan het snijden, na de lunch konden zij beginnen met het naaien. Om uiteindelijk met een behoorlijk gevorderde top naar huis te gaan. 

Dit waren 3 voorbeelden van het uiteindelijke resultaat van de quilt, deze werden gemaakt door Margreet en Harma, die de mysterie hadden voorbereid. 

De hele dag gingen de twee affe groepsquilts aan de muur. 

Nu hadden wij als groep een geheimpje. Tijdens de vorige bijeenkomst kwam de suggestie van Harma dat de beide quilts eigenlijk samen hoorden, als zusjes. En het toeval wil dat er twee zussen lid zijn van onze groep. Samen hebben we besloten dat de quilts niet werden verloot, maar dat elke zus een quilt zou krijgen. e naam van de quilts werd: De twee gezusters. 

Om een uur of vier was het tijd om naar huis te gaan. Voor mij ook wel de hoogste tijd, ik was onderhand compleet afgedraaid, de beentjes wilden niet echt meer meewerken. Maar voor een leuke dag heb je wel wat over.