Justin is nog 1 dag naar school, hij dacht vanmorgen even dat het vrijdag was en dat hij dus al vakantie had. Helaas het was donderdag, "O, dan moet ik ook nog zwemmen natuurlijk en dan gooit ze me er weer in"was vervolgens het commentaar. Tja, de keuze is nu of er zelf inspringen of er zonder pardon ingegooid worden. Lijkt hard, maar met praten krijgen we hem volgens mij nooit zo ver dat hij er uit zich zelf in springt.
We hebben in overleg met Justin ook iets bedacht om hem te helpen het gezicht in het water minder eng te maken. Bij het boodschappen doen vrijdag gaan we snoepjes met een papiertje kopen en dan gaat Justin iedere dag snoephappen in een teiltje water. Justin ziet het zitten, ik ben heel erg benieuwd. Als hij eindelijk over die angst heen kan komen dan komt het zwemdiploma ook in zicht want de zwemslag op zich is niet zozeer het probleem.
De laatste dagen ook weer de Spelen gekeken. Jammer genoeg met met medailles als resultaat maar mooi om te kijken blijft het wel. En ik kom ondertussen weer verder met de zwarte poes.

Ik heb vandaag nog even de tijd om te twijfelen over de licht blauwe halve kruisjes op de achtergrond. Als ik ze erop maak moet dat voor de stiksteekjes. Zo ook de creme kruisjes onder aan het patroon. Ik heb nog een maand tot de eerste keer versturen.

Keek ik vanmorgen op de wekker om te zien wanneer hij af zou lopen. Bleek het tot mijn grote schrik al 7.26 uur te zijn. Met een Fouchienus het is half acht direct uit bed. Tja, dat krijg je er van. De laatste tijd ben ik later dan Fouchienus boven dus zet hij de wekker. Gisteravond was ik eerst boven, maar ja, de routine eruit en prompt vergeten dat knopje uit te trekken. Lisette geloofde me volgens mij eerst niet. Toch zat ze op twintig voor acht al op de fiets. Ooit wordt ze nog eens snel en misschien dat ze in gaat zien dat het slim zou zijn om zelf ook een wekker te zetten. Of haar tas 's avonds al klaar maken zonder dat ik dat eindeloos zeg. Daar ben ik trouwens ook gewoon mee gestopt de laatste tijd. Ze moet zelf maar uitzoeken dat ze op tijd komt. Ik heb altijd heel gemakkelijk de verantwoordelijkheid van op tijd op school komen op me genomen, terwijl de leerkracht in groep 4 wel eens zei laat haar toch te laat komen als ze zo zeurt met aankleden 's morgens. Maar ja dat was mijn eer als moeder wel te na Voor Justin wordt nu nog gezorgd, maar die zal zich denk ik vlotter zelf moeten redden dan Lisette.
Tijdens het sporten op TV heb ik gisteren weer een stuk van de RR gedaan.

Al met al schiet het al wel lekker op. Het mandje is nu klaar, nog wat kussen en nog het zwart witte poesje. En natuurlijk nog de stiksteekjes. Ik vind hem wel heel erg leuk worden. Maar dat vond ik van dit plaatje direct al toen ik hem in het blad zag staan. En zo heb ik nog heel wat patronen in tijdschriften die ik eens wil maken.

Al met al hebben we hier een vrij rustig weekend gehad. Zaterdag nog even wat boodschappen gedaan aangezien er wat viervoeters eten en zaagsel nodig hadden. Hebben we 's middags gehaald en wonder o wonder ging ik nog even voor mezelf in een kledingwinkel kijken en vond zo waar een broek met een trui voor mij. Voor Fouchienus hebben we ook nog even gekeken naar een broek, maar zijn maat was niet te vinden. In lengte maat 36 zijn er meestal weinig broeken en dan ook nog zo smal.

Woensdag was vanmorgen weer zwemdag. Helaas wordt het vanavond geen wandelavond. Ik heb nog steeds last van mijn hiel, die rot blaar is nog niet helemaal weg.
Na de saaie grijze dagen van de laatste weken is het nu weer bal buiten. Harde wind, buien, gelukkig was het om twaalf uur net even droog. Kwamen we tenminste weer droog thuis. Hebben we net gezellig samen een broodje gegeten en nu is Justin naar boven gegaan om te knutselen. Sinds hij op zijn kamer aan zijn tafeltje kan zitten vindt hij dat af en toe leuk. Niet te lang, want dan is alleen ook maar alleen.

Kom ik net terug van het naar school brengen van Justin. Zie ik door de het raam van de achterdeur een raar wit spoor voor de wasdroger op de vloer. Ik stond me echt af te vragen wat dat nu kon zijn. Waspoeder o.i.d. Pas in de keuken ging me een lichtje op. Op de magnetron stond nog de kilo bloem die we hadden gekocht voor het koekjes bakken voor Justin zijn Juf. Ze is morgen jarig en Justin wil graag zelf gebakken koekjes geven. Ik vreesde even de rest van het pak door de gang gestrooid te vinden. Dat viel gelukkig mee.

Na het schaatsten van afgelopen zondag had ik een blaar op mijn voet zitten. Niet te veel bij stil gestaan maandag en dinsdag heb ik de gewone dagelijkse dingen gedaan. Maandag voelde ik mijn hak een beetje dinsdag geen last. Maar woensdag na het zwemmen ieks velletje eraf en het lopen 's avonds werd niks aan gezien de schoen precies op dat open plekje drukte. Gistermorgen eigenlijk geen centje pijn, dus wat deed moeders 's middags, juist lopend naar Oma omdat Justin dat altijd zo leuk vindt. Het eerste stuk ging prima, maar vanaf school begon de boel wat pijn te doen.

Na jaren lag er nu eindelijk weer ijs. En ook nog in het weekend. Voor mij was het zeker 10 jaar geleden dat ik op de schaatsen heb gestaan. Best een beetje eng, ik was er op voorbereid dat het slecht zou gaan i.v.m. mijn bekken. De Cesar therapeute raadde jaren geleden schaatsen echt af. Maar toch wilde ik het perse proberen. Gewoon om te weten of het echt niet kon. Schaatsen is een van de weinige sporten die ik altijd leuk heb gevonden. Dat zelfs ondanks de kou.
Gistermorgen had Fouchienus op de site van TV Noord gekeken en gezien dat de baan hier open was. Dat werd de zolder op en schaatsen pakken. De hoge noren van Fouchienus en van mij heb ik eerst nog even gepoetst, anders was het zo duidelijk te zien dat ze 10 jaar op zolder hadden gelegen Voor Justin lagen er een paar ijshockey schaatsten en voor de zekerheid hadden we ook nog een paar met dubbele ijzertjes. Bleken uiteindelijk te klein, die hadden we beter thuis kunnen passen. Lisette had een paar weken geleden een paar nieuwe kunstschaatsen gekregen. Direct na het brood eten konden we naar de ijsbaan afreizen.
Justin stapte op het ijs en het was goed dat Fouchienus hem al bij zijn hand had gegrepen, want hij ging prompt onderuit. O, ja ijs was glad. Op de bankjes de schaatsten onder en daar ging het.

Eerst nog erg onwennig, papa werd stevig vastgehouden.

Lisette moest ook wel even wennen aan haar nieuwe schaatsen. Die kunstijzers rijden natuurlijk ook wel anders dan skeelers en voor Lisette was het volgens mij ook in groep 6 of 7 dat ze voor het laatst heeft geschaatst.

Om de beurt gingen we wel met Justin rijden en dat ging steeds beter.

Lisette heeft nog even een foto van mij gemaakt. Helaas een beetje onscherp. Maar toch het bewijs dat ik heb geschaatst.

Hier durfde Justin het al aan om maar 1 hand vast te houden. Met zijn drieën hebben we ook diverse rondjes gereden.

Broer en zus even samen. Soms zijn het wel vriendjes. Lisette was zelf trouwens verbaasd dat ze op deze foto toevallig zo boos keek. Ze vond het schaatsen immers leuk. Tja, dan kun je als ouders wel zeggen dat ze als puber wel erg vaak een beetje bozig kijkt en dat dit het bewijs is

Tot slot nog deze foto. Justin durfde ook zonder en hand vast te houden te schaatsen. Op deze foto is hij ook wel heel erg trots. Wij ook, na de conclusie bij de fysiotherapeut dat hij een ietwat onhandig, bangig jongetje met evenwichtsproblemen is. Zijn evenwicht blijkt de laatste jaren toch heel wat verbeterd. Ik hoop echt dat er deze winter nog wat meer ijs komt. Als hij nog een paar dagen zou schaatsten dan had hij echt de slag te pakken. Want leuk vond hij het zeker. En het was ook gezellig zo met het hele gezin.

De ijsbaan is eindelijk open en vanmiddag gaan we voor het eerst in drie jaar onze kaarten voor de baan gebruiken. Zo lang wij lid van de ijsvereniging zijn hebben we nog geen ijs gehad. Je zou bijna denken dat er opzet in het spel is
Justin is redelijk optimistisch over zijn schaats kunsten. Hij heeft eenpaar hockeyschaatsen en een paar met dubbele ijzertjes tot zijn beschikking, we zijn dus benieuwd.
De schaatsen van Fouchienus en mij hebben we van zolder gehaald en ik heb ze even gepoetst vanmorgen. Is natuurlijk ook afwachten hoe het mij af zal gaan met mijn heupen.
Gisteren had ik erg last van mijn linkerbeen. Ik heb 's middags dan ook zitten borduren.

210 uur zit ik nu op en het einde komt nu toch wel inzicht. Moet ook wel want ik heb me deze week ook opgegeven voor een Round Robin. Ik heb lang gedacht, na allerlei nare verhalen dat ik dat nooit zou doen, maar nu werd er nog 1 deelnemer gezocht en ben ik gezwicht. 15 maart voor de eerste keer versturen.

Vanmorgen was het glibberen naar de gymzaal en het zwembad. Het was tegen zeven uur opeens begonnen te regenen. En dat op die koude grond, dat wilde wel bevriezen natuurlijk. Ik ben over de Middenweg en Kerkstraat gefietst. Dat zijn vrij drukke wegen, ze worden direct gestrooid en waren ook aardig begaanbaar. Het kleine stukje Bovenweg(klinkerweg en ligt er erg half rond in) was wel spiegelglad. Daar heb ik Justin ook van de fiets gehaald.

Poeh he, wat was het zopas koud op de fiets zeg. Ik had al een muts op gedaan uit voorzorg, maar denk dat ik voor tussen de middag ook nog mijn dikke handschoenen op zoek. Gistermiddag hebben Fouchienus, Justin en ik nog even gewandeld. In het zonnetje en uit de wind liep het lekker, maar Justin wilde weer even over het bruggetje en daar kwam de oostenwind toch wel koud over het weiland. Met als gevolg dat ik een tijdje later last had van mijn gezicht. Dat is wel echt jaren geleden, dat mijn gezicht zo verkrampte. Het meeste last heb ik daarvan gehad in 1986, twintig jaar geleden.