Vrijdagavond was het dan eindelijk zover. Garfield mocht opgehaald worden. Fouchienus, Lisette en Justin zijn om half acht vertrokken. Ik was hier bij Guus en Mischa gebleven.

De kennismaking was van de kant van Mischa zo als gewoonlijk erg ontstuimig. Die hummel maakte zich daarop direct maar zo groot mogelijk. En Guus daarna ook. Guus ging daarna van een behoorlijke afstand ziten kijken. Garfield liep een beetje rond, maar kroop al vrij snel op de bank en ging in een hoekje liggen slapen. Het is natuurlijk ook nogal wat voor zo'n beestje van 7 weken.

Afgelopen zondag waren we op verjaardagsvisite bij mijn zus en zwager. Hun bordercollie had een nest puppies. Daar was Lisette natuurlijk niet weg te slaan. Ook Justin moest regelmatig wel even kijken die kleine hondjes zijn natuurlijk ook zo heel erg lief. Alle acht lagen ze hier te slapen. Later was er steeds we 1 hondje wakker. En dan natuurlijk steeds proberen om een broertje of zusje ook wakker te krijgen.
Dit vond ik het leukste hondje. Met zijn twee zwarte oortjes. Fouchienus vond het hondje met het meer witte kopje leuker.
Ik zou een foto maken van Justin met de puppies, maar tussen het indrukken van de knop en het knippen van de foto werd Justin al weer afgeleid door Beau.
Lisette heeft een groot deel van de middag doorgebracht op de kruk bij de kist met pups. Gelukkig hebben we al een hond. Bleef het zeuren om een klein hondje lekker uit.

Bah, wat een rotweer vandaag zeg. En ook weer zo donker. Je moest gewoon in bed kunnen blijven liggen op zo'n dag. Kom ook moeilijk op gang zo. Kijk dit moest een mens toch ook lekker de hele dag kunnen doen. Moest zo pas voor Mischa in de mand ging wel even zijn kussentje op schudden. Dan gaat hij voor de mand staan en ondertussen mij aan kijken. Als ik reageer begint hij te kwispelen. Lag zijn kussen weer aardig scheef, wat zijn eigen schuld is omdat hij altijd zo in een hoekje van de mand gaat liggen.
Ook Rakker heeft weer zijn plekje gevonden. In de doos waar Mischa zijn speelgoed en botten in liggen. Daar heeft 1 van de kinderen de nederlandse leeuwenpet ingelegd. Een ding wat Rakker al tijden onweerstaanbaar vindt om op te liggen.
Alleen Guus slaapt natuurlijk niet, die heeft weer allerlei balletjes en dingetjes om mee te spelen. Zodra ik straks in mijn stoel ga zitten, met de benen om de voeten bank komt hij er aan. Dan gaat hij slapen op mijn onderbenen. Tenminste dat is zijn bedoeling, maar eigenlijk wordt hij daar nu een beetje te groot voor. Hij zakt nu meer tussen mijn beide onderbenen. Dat is hem ook wel best, als hij maar contact met je heeft. 's Avonds zal Guus ook altijd op schoot komen liggen. Dat heeft Rakker nooit zo zeer gedaan. Ze komt de laatste tijd wel af en toe. Naast me op de bank en soms op schoot. Guus in actie.
Inmiddels is Rakker uit haar doos gekomen en bij mij op schoot hier achter de computer. Tja, met de kachel uit de kamer is in de wintertijd het lekkerste slaap plekje wel verdwenen natuurlijk. Rakker vond het altijd heerlijk boven op de kachel (een moederhaard, dus hij werd niet echt heet, gewoon lekker poeswarm) Lucky had het altijd als eerste door wanneer de kachel aan was, maar Rakker mepte haar dan al snel van de kachel af. Zo was Rakker altijd Lucky de baas, maar nu moet ze toch regelmatig al in Guus haar meerdere erkennen. Gewoon omdat Guus geen zin heeft zich door een oude taart op de kop te laten zitten.