De eerste week borduren aan Sneeuwitje zit er op. Ik vind het lekker gaan. Tuurlijk is het een groot werk en heeft het veel verschillende kleurtjes, maar echt confetti is het niet. Wanneer ik een draadje aan hecht kan ik er meestal een serie kruisjes mee doen.
Ondanks alle meldingen van ontzettend slecht Paasweer vond ik het hier erg mee vallen. Eerste Paasdag scheen hier een heerlijk zonnetje. Het was wel koud, dus van die zon hebben we het meest achter glas genoten. En we hebben niet alleen genoten van de zon, maar ook van een heerlijke fondue op zondag en natuurlijk ook van twee lekkere paaslunches. Niet al te uitgebreid, gewoon lekker.
Vanmorgen heb ik eerst weer eens een foto gemaakt van Country Comforts.
Gistermiddag was ik er even voor gaan zitten om wat quilten op mijn machine te oefenen. Ik ben toch van plan om de mandala en ik denk ook het compas op de machine te quilten. Op de mandala wilde ik meanderen met een rood verloop garen. Nu heb ik dat geoefend op een lapje zwart en ik heb toch een beetje twijfels. Ten eerste vind ik het heel lastig om de draadspanning goed te krijgen. Dat verloopgaren is dikker dan normaal garen en zodra ik sneller begin te naaien, zodat het meanderen mooier wordt loopt het garen vast.
Na het paar zwarte sokken voor Oma heb ik afgelopen vrijdag de sokken voor Justin klaar gebreid die ik ook op de pennen had staan.
Justin meldde aan het begin van de voorjaarsvakantie dat zijn juf op de vrijdag na de vakantie haar verjaardag zou vieren. Hadden we ruim de tijd om te bedenken wat hij haar kon geven. Het bedenken werd een stuk gemakkelijker toen vorige week de Cross stitcher in de bus viel. Justin vond gelijk deze poezen geweldig.
De weken vliegen wel om zeg, ik zie dat het al weer meer dan een week geleden is dat ik een logje heb geplaatst. En waar ik dan allemaal wel mee bezig ben? Allerlei losse dingetjes geloof ik. Niet iets afgeronds om over te schrijven.
Heb ik nu trouwens wel, laatst heb ik op de beurs een pakketje gekocht met stofjes en een patroontje voor het maken van een kippenfamilie. Het haantje was al een paar weken klaar, alleen moest ik nog het naadje dichtnaaien en pootjes eraan. Daar ben ik toch zo goed in, om iets dan te laten liggen. Maar ik ben vorige week toch verder gegaan.
Het weekendweer in het Noorden van het land hield niet echt over, maar het was wel droog gelukkig. Gistermiddag wilde Justin daarom wel even gaan fietsen op zijn nieuwe fiets. We hebben een km of 10 gereden, veel verder daar was het ons toch net te koud en te winderig voor. Maar even zo'n klein rondje om het dorp heen was net leuk.
We reden eerst het nieuw natuurpark in. En daar hebben we nog even staan kijken bij dit.
De laatste weken ben ik tussen het breien door stug door gegaan met de stiksteken van Max. In totaal ben ik daar nog een dikke 20 uur mee bezig geweest. En ondertussen zag ik toch tegen het opnaaien van de koordjes aan. Uiteindelijk heb ik daar afgelopen dinsdag voor uitgetrokken. Ik had bedacht dat ik dat het beste kon doen met het borduurwerk op de tafelring. Normaal werk ik daar nooit meer mee, omdat het zitten op een hoge stoel me niet zo lang lukt. Voor het opnaaien van het draad leek het me wel handig, om zo twee handen vrij te hebben voor het borduren. En het ging als een tierelier.
Inge en Marjolein, bedankt voor jullie lieve reactie op het berichtje over Rakker. Verstandelijk is het goed te beredeneren, maar in mijn hoofd blijft toch nog even rond zeuren had ik niet dit of had ik niet dat. Gelukkig weten we wel dat ze hier bij ons een heel fijn leventje heeft gehad.
Afgelopen weekend hoorde ik dat een medelid van de quiltgroep hier in het dorp vrijdagmorgen is gevallen en haar schouder had gebroken. Ik heb zondagavond een patroontje opgezocht en ben even een kaartje gaan maken.