Het borduren aan Sneeuwwitje gaat nog steeds lekker. In totaal zit ik nu op 105 uren. Heel langzaamaan komt er een dwerg in zicht.
Nog even doorwerken aan deze. Voor ik weer verder ga met Country Comforts wil ik toch wel graag zien hoe het gezicht van de dwerg wordt.
Een tijdje had ik al het plan om mezelf eens wat nieuwe kleding te naaien. Ik heb nog diverse lappen stof liggen. En ook om wat op te ruimen kan ik die lappen natuurlijk prima omzetten in leuke nieuwe kleren.
Om te beginnen een bloesje. Het lastigste voor mij is tegenwoordig het tekenen van het patroon en het knippen van de stof. Omdat je daarmee zo voorover moet staan is het erg pijnlijk. Verdeelt over twee ochtenden heb ik het voor elkaar gekregen. Zo lag het op de stof.
De afgelopen week heb ik wat minder geborduurd. Toch is er wel weer een stuk bijgekomen.
Ik ben nu bezig om de onderrand wat breder te maken zodat ik daarna daarboven de dwerg verder kan borduren. Bij zulke grote patronen vind ik het toch het lekkerst om van onder naar boven te werken. Zo kan ik altijd consequent mijn draadjes richting de onderrand afhechten.
Eind maart had ik eindelijk moed verzameld om quiltstoffen in Amerika te bestellen. Binnen een week zouden die normaliter binnen zijn had ik gehoord. De eerste week van april was is dus in gespannen afwachting, maar er kwam maar niks. Na even informeren bleek dat wanneer een pakje eerst bij de douane lag dat het dan 2 of 3 weken kon duren. Afwachten dus maar. Vrijdagmiddag ging de bel en dit werd afgegeven.
Onze Guus is nu al weer een tijdje de enige poes hier in huis. En eigenlijk ben ik zelf altijd gewend om meerdere poezen te hebben. Na enig overleg hadden we laatst besloten dat we er nog weer een poes bij wilden. Wel een kitten, en ook deze zomer eigenlijk nog, omdat Guus nu nog maar 3 jaar is. Wanneer hij ouder wordt is de kans op niet accepteren natuurlijk groter. Enkele weken terug kwam Lisette thuis met de mededeling dat de poes van de vriendin van Erik zijn broer jonkies zou krijgen.
Hier maar even een berichtje. Kan ik even ventileren dat ik echt helemaal gek wordt van ongevraagde wijzigingen die je worden opgedrongen. Met mijn engelse log ben ik al een tijdje lid van diverse webrings. Daarbij kon je steeds doorklikken naar een volgend blog. Nu heeft de ring organisatie de boel "vergemakkelijkt" Maar lang niet iedereen vindt dat gemakkelijk. Dus ook de mensen die de afzonderlijke ringen hebben opgestart gaan aanpassingen doen. Met als gevolg dat ik nu al de halve morgen bezig ben om een en ander weer goed op mijn log te krijgen.
Ook Lisette heeft nu een paar zelfgebreide sokken. Afgelopen vrijdag had ik ze klaar.
Ze zijn gebreid van Opal Neon. Het zijn felle kleurtjes, blauw, paars, rose en rood. Steeds korte stukjes waar door je dit effect krijgt.
De afgelopen week heb ik veel gequilt, maar ook met het borduurwerk ben ik toch weer opgeschoten.
Het is gelukt. Ik had alle drie de quilts, die ik heb gemaakt met als basis de logcabin blokjes van een dikke 20 jaar terug, gisteren af voor de bij eenkomst met de quiltclub uit Winschoten. De bijeenkomst was weer erg gezellig. Van onze club hadden we de meegenomen quilts opgehangen en neergelegd. Ook de dames uit Winschoten hadden veel mooi werk bij zich. Foto's heb ik niet gemaakt. Expres niet omdat ik merk dat een overvloed aan foto's van werk van anderen me remt bij het maken van mijn eigen projecten. Ik wil dan zoveel ook dat er uiteindelijk niets uit mijn handen komt.
Begin maart had ik het eerste blok van de mysterie sampler ontvangen. Direct begonnen, helaas had ik het patroon verkeerd geprint. In EQ5 heb ik het blok zelf geprint op 8 inch en gisteren heb ik het blok voor de tweede keer gemaakt.
Deze week is het gelukkig wat rustiger. Ik heb me gelijk voorgenomen om lekker achter de naaimachine te kruipen. Gistermiddag is het me gelukt om een achterkant in elkaar te zetten voor de blokken die ik heb gemaakt van de oude logcabin blokjes. Hier nog even weer een foto van de top.