Na het weekje vakantie was het vanmorgen weer vroeg opstaan, om half zeven ging de wekker weer. We lagen er gisteren redelijk optijd in het viel dus wel mee vanmorgen. En wie kwam er ook al naar beneden toen ik de kattenbakken deed. Juist Justin was ook wakker. Nu had hij gisteren ook tot half twaalf in bed gelegen en daardoor al weer een heel stuk uitgerust van zijn nachtbraken van oudjaarsavond.
De eerste januari 2006. Traditiegetrouw zit ik als eerste beneden, omdat ik gewoon meestal als eerste wakker wordt en dan bedenk dat de hond er ook uit moet. Iets wat ik om ongeveer half negen heb gedaan.
Justin was dit jaar voor het eerst opgebleven de hele oudjaarsavond. Dat ging op zich aardig, we hebben hem rustig zijn gang laten gaan. Zijn hoogtepunt was wel de chips met een sausje. 
We hebben gewoon wat TV gekeken en om twaalf uur even naar buiten. Dat was voor Justin geen onverdeeld genoegen, wij vonden dat je het vuurwerk veel beter kon zien, maar op het moment dat wij naar voor kwamen had de overbuurman net een dikke bom aangestoken. Dus een enorme knal en als Justin ergens een hekel aan heeft is dat wel knallen.
Lisette vond het ook wel leuk buiten, vooral omdat de vuurpijlen toch een beetje naar het oosten afdwaalden en als je het hoofd in de nek legde dat ze mooi boven ons uitelkaar spatten.
Mischa is gelukkig niet erg bang, op het moment dat we buiten waren stond hij voor het deurraam te kijken. Rakker was ook rustig, alleen Guus sprintte als verschrikte vogel door het hele huis. Zo'n eerste keer komt het hard aan.
De afgelopen vrije dagen zijn wij druk geweest in Lisette haar kamer. Alle kozijnen en deuren zijn nu roze. Vrijdagmiddag zijn we begonnen te behangen. Het starten duurde even (een mens ziet er dan toch tegenop) maar de eerste banen zitten er mooi strak in. 
In de loop van de week gaan we weer verder met de rest van het behang. Op deze foto is trouwens ook de nieuwe lamp te zien. Gehaald bij de IKEA, donderdag aan het eind van de middag. Met wat passen en meten kon ook de slaapbank (nog een verjaardagscadeau) in de auto. Lisette heeft ook nog wat kussentjes gekocht witte binnen kussens en een onweerstaanbaar rood hart kussen.
De kastdeuren van Lisette zien er nu trouwens zo uit.
Ze wil de randjes van de deuren nog donker roze, maar dat moet later nog even. Eerst het behang, kan dan ook het bed weer op zijn plek.
We gingen bij Ikea trouwens nog even vragen of we nog hoezen voor onze Tommelila bank konden bestellen (de bank stond dit jaar niet meer in de catalogus) Bleken ze nog twee in grijs/blauw te hebben. Afgeprijsd nu of nooit. Hebben we ondanks financiële krapte toch maar mee genomen. De bank is verder goed alleen de rode bekleding was versleten. Nu kan hij nog weer een hele tijd mee. Zonder de rode bank wordt het hopelijk ook wat eenvoudiger om kleuren voor de wanden in de kamer te kiezen.
Brrrr, wat is het toch koud als je 's morgens uit je bed komt zet. Het is echt even doorbijten om op te staan, vooral ook omdat we allemal vrij zijn natuurlijk. Er ligt hier nog steeds een behoorlijk laagje sneeuw. De klinkerwegen in de wijken hebben echt een laagje ijs. Dan ben ik blij dat wij aan een doorgaande weg wonen en dat hier vlot gestrooid wordt.
Voor we vandaag op Lisette haar kamer beginnen met de verf eerst nog maar even het log bijwerken. Gistermiddag hebben we doorgebracht met schuren, schuren en nog eens schuren. Lisette zat na een minuut of 10 al te zuchten en te kreunen dat ze zere handen kreeg enz. enz. Niets mee te maken natuurlijk, gewoon doorgaan. Ze wil haar kamer nu wel graag af hebben dus daar moet ze wat voor over hebben.
Justin had het goed naar zijn zin, om ruimte te hebben waren de TV en playstation op zijn kamergezet. Die zat lekker op zijn bed te spelen.
Dit is het resultaat van het herenvest waar ik vorige week nog weer zo heel hard aan heb gewerkt. Als ik de foto nu weer zie, ben ik weer helemaal opgelucht dat ik het kreng klaar heb.
De dag na Kerstmis en vanmorgen om half negen sneeuwde het hier zo hard dat er nu een behoorlijk laagje ligt. Gisteravond was het begonnen te sneeuwen, maar vannacht zag ik dat de weg al weer gewoon zwart was. Justin kwam zopas uit zijn bed en was natuurlijk direct heel enthousiast aanwezig. Zo van: Ik ga lekker vandaag een sneeuwpop maken, er ligt zoveel sneeuw. Het is natuurlijk ook wel heel lekker zo in de kerstvakantie.
De meeste voorbereidingen zijn klaar de komende dagen kunnen wij rustig kerst gaan vieren. Ik zit nu nog in mijn normale kleren, Justin staat te douchen. Ik neem even een kopje thee en ga dan na een broodje ook douchen en me omkleden. Zijn we allemaal kant en klaar voor Opa en de Oma's.
Er zit een lekker grieks broodje voor bij de soep in de machine, de pudding is gemaakt. Ik dacht nog net optijd aan de kalkoenfilets in de diepvries. Alles moet nu wel gesmeerd gaan vanavond. Zo nog even de wijn uit de kelder halen. Rode moet maar niet te koud.
's Morgens wakker worden en dan vallen in een klap de laatste acht jaren weg, al weer acht jaar geleden dat onze Colin werd geboren. Acht jaar van proberen het verdriet een plekje te geven.
In het dagelijkse leven heeft het ook best een plekje, maar op deze 22ste december is ons jongetje weer zo heel dichtbij.
Is er toch weer de vraag waarom? Hou zou hij zijn geweest als jongen van acht. Ook een lego kind, of juist altijd buiten, voetballen, fietsen, rennen.
Nou, dat heb ik gistermiddag echt even geroepen. Ik was druk bezig met het in elkaar zetten en afwerken van het vest. Bezig met de naad midden achter, verbeeldde ik me halverwege dat de ene helft langer leeg dan de andere. Wat bleek, heb ik me verteld bij het aantal toeren tot aan het armsgat bij het breien van de tweede helft. 10 ribbels langer, met als gevolg dat ook de beide voorpanden 20 pennen te lang zijn. Ik heb nog gepast op Fouchienus kijken of ik er mee weg zou komen om 1 pand langer te maken i.p.v. 3 korter. Nee dus. Gisteravond maar begonnen met het achter pand uithalen en opnieuw breien vanaf de armsgat minderingen. Kan het nu wel schudden natuurlijk om klaar te zijn voor de kerst. O, wat is dit balen. Als het iets voor mezelf was, ging het in de kast en er heel lang niet uit.
Na de ontdekking en voor de zwemles van Justin ben ik maar even verder gegaan met de Afghan. Even rustig borduren. De Wildlife Refuge afghan had ik zondag weer gepakt. Meer dan 10 maanden geleden dat ik daaraan had gewerkt. Ik had er echt ook weer zin in. 
Dit was na 140 uur borduren op 12 februari dit jaar. Ik ben weer verder gegaan aan de linkerbovenkant van de grote plaat. Eerst wat stiksteken gedaan om het grote hert, en om het gewei van dat kleine rendier o.i.d. Nu ben ik bezig met het gehoornde beest wat daar ook nog staat. Daarna moet ik maar weer eens een stuk van de rand doen. Alles daar van op het laatst doen wordt dan ook zo saai.
Voor Colin mijn grote kleine jongen.